Έρωτας. Ενα απο τα πιο βαθυα συναισθηματα. Στην ελληνικη μυθολογια ο ερωτας ειχε φτερα και εριχνε βελη στις καρδιες των ανθρώπων. Νομιζω πως κατι απο ολο αυτο ειναι πραγματικοτητα. Ερψεται τοσο ξαφνικα οπως ενα βελος και σε χτυπαει απευθειας στην καρδια. Απο εκει που δεν το περιμενεις βρισκεσαι ερωτευμενος με εναν ανθρωπο που ισως δεν το περιμενες ποτε.
Τοσο ομορφο συναισθημα. Νιωθεις το στομαχι σου κομπο. Καποιοι λενε πως ειναι σαν να πετανε πεταλουδες. Η καρδια σου χτυπαει τοσο δυνατα που νιωθεις πως θα εκραγει.
Το δυσκολο καποιες φορες ειναι οτςν ο αλλος δεν νιωθει τα ιδια με εσενα. Εκει παλευεις. Κανεις τα παντα για να αποδείξεις ποσο τον λατρευεις. Και οταν πλεον σου πει οτι νιωθει τα ιδια με σενα, ξαφνικα ο κοσμος φωτιζεται. Τα αστερια πολλαπλασιάζονται. Το φεγγαρι παιρνει μια αλλη μορφη που δεν ειχες ξαναδει. Ο ηλιος λαμπει πιο δυνατα. Οι ανθρωποι γυρω σου γινονται πιο ευγενικοι. Και εσυ πετας στα συννεφα. Κίτρινα- πρασινα- ροζ - γαλαζια. Η καρδια σου γινεται ενας κηπος με πανεμορφα λουλουδια. Και τα πουλια κελαηδουν πιο γλυκα. Τα παντα τραγουδουν. Και το χαμογελο δεν σβηνει ποτε απο τα χειλη σου.
Και ερχεται η ωρα που ειστε αγκαλια. Ολα ειναι ενα ονειρο. Ενα ονειρο απο τα πιο γλυκα. Τα πιο ομορφα. Ενα ονειρο απο εκεινα που ευχεσαι να μην τελειωσουν ποτε. Ενα ονειρο που δεν θες να ξυπνησεις. Το μονο που ζητας ειναι να παγωσει ο χρονος και να μείνετε για παντα ετσι.
Εκει πλεον η καρδια σταματαει αφου πλεον δεν μπορει να χτυπησει πιο δυνατα. Το χερι του πιανει το δικο σου και δεν θες να σε αφησει ποτε. Ισως αυτες ειναι απο τις λιγες στιγμες της ζωης μας που τα στοματα δεν χρειαζεται να μιλησουν. Τα λενε ολα τα ματια.
Και στο πρωτο φιλι ο κοσμος χανεται. Τα ποδια σου τρεμουν. Δεν θες να σταματησει. Το ωραιοτερο, το δυνατοτερο, το πιο γλυκο φιλι που εχεις γευτει.
Και εκει καπου ειναι που ειστε οι δυο σας αναμεσα στα αστερια και ευχεστε να μην τελειωσει ποτε ολο αυτο. Αυτο δεν το ξερεις. Κανεις δεν ξερει ποτε θα τελειωσει και αν θα τελειωσει. Για αυτο ζησε την καθε στιγμη. Νιωσε το καθε φιλι. Το καθε χαδι. Κανε ονειρα. Αυτα ειναι που μας κρατανε ζωντανους. Αλλα μην φοβηθεις. Μην κανεις πισω. Ζησ' το και οπου βγει. Ισως η καταληξη να ειναι ωραιοτερη απο οτι περιμενεις...
Τοσο ομορφο συναισθημα. Νιωθεις το στομαχι σου κομπο. Καποιοι λενε πως ειναι σαν να πετανε πεταλουδες. Η καρδια σου χτυπαει τοσο δυνατα που νιωθεις πως θα εκραγει.
Το δυσκολο καποιες φορες ειναι οτςν ο αλλος δεν νιωθει τα ιδια με εσενα. Εκει παλευεις. Κανεις τα παντα για να αποδείξεις ποσο τον λατρευεις. Και οταν πλεον σου πει οτι νιωθει τα ιδια με σενα, ξαφνικα ο κοσμος φωτιζεται. Τα αστερια πολλαπλασιάζονται. Το φεγγαρι παιρνει μια αλλη μορφη που δεν ειχες ξαναδει. Ο ηλιος λαμπει πιο δυνατα. Οι ανθρωποι γυρω σου γινονται πιο ευγενικοι. Και εσυ πετας στα συννεφα. Κίτρινα- πρασινα- ροζ - γαλαζια. Η καρδια σου γινεται ενας κηπος με πανεμορφα λουλουδια. Και τα πουλια κελαηδουν πιο γλυκα. Τα παντα τραγουδουν. Και το χαμογελο δεν σβηνει ποτε απο τα χειλη σου.
Και ερχεται η ωρα που ειστε αγκαλια. Ολα ειναι ενα ονειρο. Ενα ονειρο απο τα πιο γλυκα. Τα πιο ομορφα. Ενα ονειρο απο εκεινα που ευχεσαι να μην τελειωσουν ποτε. Ενα ονειρο που δεν θες να ξυπνησεις. Το μονο που ζητας ειναι να παγωσει ο χρονος και να μείνετε για παντα ετσι.
Εκει πλεον η καρδια σταματαει αφου πλεον δεν μπορει να χτυπησει πιο δυνατα. Το χερι του πιανει το δικο σου και δεν θες να σε αφησει ποτε. Ισως αυτες ειναι απο τις λιγες στιγμες της ζωης μας που τα στοματα δεν χρειαζεται να μιλησουν. Τα λενε ολα τα ματια.
Και στο πρωτο φιλι ο κοσμος χανεται. Τα ποδια σου τρεμουν. Δεν θες να σταματησει. Το ωραιοτερο, το δυνατοτερο, το πιο γλυκο φιλι που εχεις γευτει.
Και εκει καπου ειναι που ειστε οι δυο σας αναμεσα στα αστερια και ευχεστε να μην τελειωσει ποτε ολο αυτο. Αυτο δεν το ξερεις. Κανεις δεν ξερει ποτε θα τελειωσει και αν θα τελειωσει. Για αυτο ζησε την καθε στιγμη. Νιωσε το καθε φιλι. Το καθε χαδι. Κανε ονειρα. Αυτα ειναι που μας κρατανε ζωντανους. Αλλα μην φοβηθεις. Μην κανεις πισω. Ζησ' το και οπου βγει. Ισως η καταληξη να ειναι ωραιοτερη απο οτι περιμενεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου