Ουρανός, φεγγάρι, αστέρια!

Γράφει η Melina Onlythis.

Ουρανός. Φεγγάρι. Αστέρια.
Τι είναι αυτό που μας παρακινεί όταν κοιτάμε εκεί ψηλά να σκεφτόμαστε, να θυμόμαστε,  να ονειροπολουμε;
Γιατί όταν κοιτάμε τον ουρανό, έρχονται συνήθως στη σκεψη μας διάφορες αναμνήσεις από αγαπημένα μας πρόσωπα που δεν υπάρχουν πια;
Κάποιες φορές με πιάνω να χαζεύω κι εγώ εκεί ψηλά. Χάνομαι στις σκέψεις μου. Συνήθως παρατηρώ τον ουρανό τη νύχτα. Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Έτσι απλά, αφηρημένα.Παντα είχα μια ιδιαίτερη "αγάπη" για τον ουρανό, το διάστημα, το άγνωστο. Μικρή ήθελα να γίνω αστροναύτης. Γελασατε; Όχι μη γελάτε,   γιατί δηλαδή θα έπρεπε να θέλω να γίνω μπαλαρίνα,  δασκάλα η χορευτρια; Βαρετο.
Ας τ' αφήσουμε όμως αυτά και ας επανελθουμε στο θέμα μας.
Κάποια πράγματα είναι τόσο δεδομένα και φαινονται τοσο φυσιολογικα και απλα, αλλα αν αδειασεις τελείως το μυαλό σου και τοποθετήσεις ξανα, ένα ένα τα στοιχεία από την αρχή παρατηρώντας,   αναλύοντας, τότε διαπιστώνεις σε τι μαγικό κόσμο ζούμε και δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα. Είναι όλα τόσο τέλεια φτιαγμένα που αλήθεια αναρωτιέσαι, ποια μαγική δύναμη, ποιος θεός η ακόμα καλύτερα πως η φύση κατάφερε όλα αυτά με τόση λεπτομέρεια.
Ουρανός. Εκεί που σύμφωνα με την παράδοση μας βρίσκονται όλα τα αγαπημένα μας προσωπα που δεν είναι πια κοντά μας.
-Μαμά, ο Παππούς είναι εκεί στον ουρανό;
-Ναι Γιώργο μου
- Όταν πάμε στο χωριό θα μου μάθει κι εμένα να οδηγώ το τρακτέρ όπως έμαθε τον μπαμπά.
- Δεν θα ξαναδείς τον παππού Γιώργο μου.
- Θα τον δω, θα έρθει,  θα έρθει...
Ναι. Πιθανότερο να βρίσκεται ηδη εκεί στο χωριό ο παππούς, αλλά πως να χαλάσεις τη μαγεία σε ένα παιδι;
-Γιώργο τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλωσεις;
-Αστυνομικος (Boring!)
-Εγώ οταν ήμουν μικρή, ήθελα να γίνω αστροναυτης.
Παύση.
-Μαμα;
-Ναι;
-Όταν γίνεις αστροναυτης θα έρθω να σε βρω με το αστυνομικό διαστημοπλοιο! (Not boring!)
-Θα σε περιμενω Γιώργο μου...