Πουθενά ποτέ τόσο πολύ,όσο στις μέρες μας... Δύσκολες οι σχέσεις, αχορταγα τα συναισθήματα, ευαλωτες οι αγάπες...
Τρώνε ψυχές, κατασπαραζουν μυαλά, καταστρέφουν ζωές...
Άραγε τί κυνηγάνε πλέον οι περισσότεροι και τελικά ποτέ δεν ικανοποιούνται;; Ποια μεγαλειώδη και φλογερα όνειρα για εκείνον τον άνθρωπο που ποτέ δεν βρίσκουν κι αν τον βρήκαν ή τον έχουν, λίγο τους φτάνει και ελάχιστα τους αρκεί;;;
Πολλές φορές είναι επιλογή η μοναξιά, όταν περνώντας από άτομα που δεν μπόρεσαν να μετρησουν και να εκτιμήσουν αυτό που τους δόθηκε, η απόφαση είναι να μην αφεθείς εύκολα ξανά....
Μερικές φορές η μοναξιά, είναι αναγκαία, όταν υπάρχεις κάπου, που στην ουσία δεν υπήρξες ποτέ κι αν έγινε αυτό κάποια στιγμή, ήταν για όσο βόλευε τον άλλο, ή για όσο μπορούσες να του τρεφεις το συναίσθημα.....
Και κάποιες άλλες φορές, η μοναξιά είναι η αδοξη κατάληξη εκείνων που ζητήσανε πολλά, χάνοντας και μη παλεύοντας για εκείνα που είχαν και που άλλοι ίσως και να ζηλευαν.....
Επιλογές τα λένε ......εγώ πάλι τα λέω παιχνίδια της ζωής..... πού μπροστά μας φέρνει συνθήκες, πρόσωπα και συγκυριες και δοκιμάζει τις άμυνες, τις αντοχές, τις πραγματικές μας διαθέσεις, το μυαλό και την καρδιά μας... και μας βάζει στη διαδικασία να ρισκαρουμε ή όχι, να παίξουμε ή να τραβηχτουμε πίσω.... δεν είναι αποφάσεις και επιλογές.... είναι μαθήματα που δίνουμε ξανά και ξανά, μέχρι να τα εμπεδωσουμε και να μην την ξαναπαθουμε..αλλά κοίτα να δεις, που είναι πιο εύκολο να τα ονομάζουμε έτσι.. γιατί αποφεύγουμε να δούμε καταματα τις εξετάσεις που περνάμε κάθε φορά... κι έχουμε τη δυνατότητα να επαναλαμβανουμε συμπεριφορές και πράξεις...
Τί σε κάνει να πιστεύεις πως εκεί που απέτυχες γιατί δεν έδωσες από ένα σημείο και μετά..ή γιατί δεν σου έφτασε αυτό που έπαιρνες, ύστερα από όσο χορτασες, θα μπορέσεις κάπου αλλού αυτό να το πετύχεις;;
Όταν η καρδιά είναι άστατη, αχαριστη, πλεονεκτρα.. σύντομα και αλλού θα αισθανθεί το ίδιο... γιατί ποτέ τίποτε δεν την καλύπτει τελικά...
Και φεύγουν και απομακρυνονται εκείνοι που προσφεραν... και η μοναξιά έρχεται ίδια και για τις δύο μεριές....
Και δεν μπορούν να διορθώσουν, γιατί πως να το κάνουν, αφού ο ένας κουραζεται κι ο άλλος απλά μόνο ζητάει........ Ισορροπία σε τίποτα, σε μια εποχή που όλα τρέχουν με ταχύτητα τρελή και ολοι έχουν να πουν και να δείξουν κάτι παραπάνω από σένα κι από μένα και ίσως να είναι ακόμα πιο χάλια κι από σένα κι από μένα, αλλά πού να το καταλάβουμε;
Κρυμμένοι πίσω από μια οθόνη, σε μια ψεύτικη πραγματικότητα και με ψεύτικες αλήθειες, με σχέσεις κάθε είδους φιλικές, συντροφικες, ερωτικές, που σπάνια είναι αυτό που φαίνονται.. Που επηρεάζουν γιατί, εκείνος το ζει κι εγώ όχι, εκείνη το έκανε κι εγώ δεν μπόρεσα.... και συγκρίνουμε και βάζουμε τις δικές μας ζωές στα δικά τους παπούτσια, αλλά για λάθος λόγους.....
Γιατί κανείς δεν μπορεί να μπει στα παπούτσια σου, γιατί καθένας έχει τη δική του ιστορία και τη δική του εμπειρία..... κι ούτε το δικό του τέλος, προδιαγραφει πως θα είναι και το δικό σου έτσι, ούτε και η δική του καθημερινότητα μπορεί να ταιριάζει στη δική σου, όσο κι αν την κοιτάς και την λαχταρας..... τα βιωματα, οι άνθρωποι, οι κύκλοι της ζωής του καθενός, είναι όλα μοναδικά....Όπως μοναδικοί είμαστε κι εμείς και δεν μπορούμε ντε και καλά, να φορεσουμε ότι μας πασαρεται....
Γιατί έτσι γίναμε και γι αυτό καταλήγουμε σε αμέτρητες μοναξιες.... γιατί ακυρωνουμε αυτά που οι ίδιοι κερδίσαμε, ονειροπολωντας αυτά που κάποιοι άλλοι πιθανόν βλέπουν σε μας και αισθάνονται το ίδιο με τα δικά μας...
Φαυλες καταστάσεις σε φαυλους καιρούς.....
Λάμψη και ευτυχία στα σοσιαλ, υπερπληθωρα προσφορών έξω και μέσα και παντού.... και πίσω απ αυτά, σωρό τα προβλήματα και τα αλυτα θέματα.... Όμως ποιος ασχολείται;;; ποιον αφορά;;; Έγινε για όλους απλά ανάγκη, να επιβεβαιώσει την ματαιοτητα του είναι του, να προβάλει, να φανεί.... και μέσα βαθιά του κανένας δεν κοιτάζει, δεν ψάχνεται....
Δύσκολη εποχή για σχέσεις, εύκολη για απενεχοποιηση της κάθε επιπολαιοτητας και προσκαιρης απόλαυσης..... Όλα μηδενικά σε αξία, ρητό πως η ζωή είναι μια και πρέπει να τη ζήσουμε.... το έχουμε κάνει λαβαρο και πάμε μπροστά μ αυτό...... αλλά ας μην γελιομαστε, γιατί μόνο πιο πίσω πάμε....
Να τη ζήσουμε ρε παιδιά τη ζωή ... ναι να τη ζήσουμε....
Όχι να την εξευτελισουμε.......
