Μάνα γεννιέσαι.....αλλά και γίνεσαι..........

Χιλιοειπωμένο θέμα.....Θέμα που το έχουνε προσεγγίσει απ όλες τις πλευρές κατά καιρούς....και ανά τους αιώνες ίσως.....
Θέμα που απασχολεί μια γυναίκα από την στιγμή που κρατάει για πρώτη φορά στα χέρια της το παιδί της.....μην πω από τη στιγμή που αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει μέσα της....Μπορώ??θα τα καταφέρω??θα το αγαπήσω???θα είμαι καλή???
Κάθε γυναίκα,έχει μέσα της έμφυτο το φίλτρο της μητρότητας...Άλλες έντονα,άλλες λιγότερο...αλλά όλες...Είναι η φύση μας...Αλλά και πολλές φορές και η διαπαιδαγώγησή μας....Μεγαλώνουμε παίζοντας με τις κούκλες μας και υποδυόμενες τις μαμάδες,τις φροντίζουμε,τις περιποιούμαστε και όλο το σύμπαν μας προετοιμάζει για την στιγμή που όλο αυτό θα είναι πραγματικό κι αληθινό...
Ξέρουμε πως είμαστε φτιαγμένες γι αυτό υποσυνείδητα,χωρίς καν να χρειαστεί να μας το εξηγήσουν....γεννιόμαστε,για να γεννήσουμε κι εμείς κάποια στιγμή της ζωής μας...
Εξ ού και το φύλλο μας είναι περισσότερο προστατευτικό απέναντι στους άλλους,έχει άλλο χαρακτήρα,συμπεριφορά,ωριμάζει γρηγορότερα απ των αντρών....και έχει πιο τετράγωνη λογική....Συνήθως έτσι??Γιατί παντού σε όλα υπάρχουν και εξαιρέσεις....Αλλά εδώ μιλάμε για τον κανόνα....
Κι η μαγική εκείνη ώρα έρχεται.......Και αφού όλα τα εσωτερικά και εξωτερικά μηνύματα μας έχουν υποψιάσει κατάλληλα,ξεκινάμε το απόλυτο έργο μας......
Να αναθρέψουμε και να φροντίσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα καμάρια μας...
Με στοργή και  αγάπη βαθιά.....απεριόριστη,αλλά και με ένα απίστευτο πάντα άγχος και φόβο αν τα καταφέρνουμε σωστά....Γιατί όσο κι αν η φύση μας προετοιμάζει,δυστυχώς δεν μας δίνει και καμιά οδηγία χρήσης.....Και πάντα μας τρώει μια αμφιβολία...Και γιατί πάντα σ αυτό τον υπέροχο ρόλο θέλουμε να ανταποκριθούμε τέλεια....Και τέλειο δεν υπάρχει κι εμείς ενώ το ξέρουμε,πάντα το προσπαθούμε...
Είναι μωράκια ακόμη και κάνουμε τα αδύνατα δυνατά,να καταλάβουμε τί εκείνα θέλουν από μας....Δεν μπορούν να μας μιλήσουν και μεις καταφέρνουμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους....κι όταν δεν το καταφέρνουμε ίσως,μας τρελαίνει που δεν μπορούμε...Μα να μην ξέρω γιατί γκρινιάζει???γιατί δεν κοιμάται?γιατί δεν πίνει το γάλα του??και στο πίσω μέρος του μυαλού μας η σκέψη "τι μάνα είμαι να μην μπορώ να καταλάβω????" Ενοχές και τύψεις όταν κάτι μας ξεφεύγει ή δεν είναι κατανοητό στην συμπεριφορά τους....
Αγωνία και ευτυχία........και βαθιά αγάπη που δεν παλιώνει ποτέ....
Αυτά τα συναισθήματα κυριεύουν μόνιμα την ψυχή μιας γυναίκας που γίνεται μάνα...
Και όσο μεγαλώνουν τα παιδιά της....μεγαλώνουν κι αυτά τα συναισθήματα μαζί τους...
Δουλεύει ή όχι.....έχει χρόνο προσωπικό ή δεν έχει.....είναι πάντα εκεί....δίπλα τους....να αναζητά καθημερινά το καλύτερο για κείνα,να προνοεί,να δίνει....
Έχει να διαβάσει...μάλωσε στο σχολείο με τον συμμαθητή του,έπεσε και χτύπησε.....δεν έφαγε όλο το φαγητό του....πονάει η κοιλίτσα του...δεν φαίνεται χαρούμενο.....είναι υπερβολικά χαρούμενο.....ξυπνάει το βράδυ συχνά....όλα περνάνε από το μικροσκόπιο της ματιάς και της έννοιας της.....και συνεχίζει....
Βγήκε έξω και άργησε...δείχνει κάτι να το απασχολεί....να μάθω τις παρέες του....να πετύχει στα όνειρά του......έχει πρωτοερωτευτεί......και συνεχίζει...
Παντρεύτηκε...έκανε και  παιδιά.....να βοηθήσω στο μεγάλωμα.......να είμαι κοντά σε κείνο και στα εγγόνια μου.....είναι ευτυχισμένο???
Ποτέ δεν σταματά αυτή η καρδιά να αγωνιά.....ποτέ δεν ηρεμεί.....δεν είναι υπερβολή δική της....δεν το κάνει επίτηδες......δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.... με τα χρόνια μαθαίνει να αγαπάει και να πονάει ακόμα πιο πολύ.......
Για την γυναίκα που γίνεται μάνα......η ζωή και το παν γίνονται  τα παιδιά της.....τα στολίδια της....
Δεν νοείται μέρα και νύχτα δίχως να σκεφτεί για κείνα.....κι έχει τόση υπομονή και τόση δύναμη....
Γίνονται η άγκυρά της,και ότι κι αν ζούσε ή έκανε πριν αλλάζει δια παντός.....
Δεν την λυγίζουν προβλήματα και βάσανα.....δεν έχει όρια στην προσφορά της.....
Πάντα πιστός οπαδός και συνεργάτης των παιδιών της.....και ένα μόνιμο καταφύγιο για κείνα η αγκαλιά της....
Δε ζητάει ,δεν περιμένει ανταπόκριση για την προσφορά της...μα και ποτέ δεν είναι απόλυτα ευχαριστημένη με ότι δίνει,πάντα προσπαθεί για περισσότερο..προσεύχεται μόνο να είναι καλά τα παιδιά της και αυτό της αρκεί......
Έχει ήδη ξεχωρίσει τα ασήμαντα και τα σημαντικά στην ψυχή της η μάνα......την πρώτη φορά που αντικρύζει τα παιδιά της.......
Και ακόμη κι αν δεν γεννήθηκε μάνα.........γίνεται εκείνη τη μαγική στιγμή......