Όσο κυλάει η νύχτα.....και το μάτι γέρνει......

Και μετά την πρώτη ανάρτηση αναγνώρισης,αφού έφαγα μια φρίκη αν θα τα κάνω όλα σωστά στο στήσιμο της σελίδας και αφού αποτρελάθηκα από τον ενθουσιασμό ότι θα γράφω και θα γράφω και θα το φχαριστιέμαι.....ήρθα κι απόκαμα η δόλια γυναίκα...Δεν είναι μόνο το blog που σήμερα εγκαινίασα....είναι και όλα τα υπόλοιπα που τρέχουν ανά πάσα στιγμή και ώρα...Σήμερα όλα τα άφησα σε δεύτερη μοίρα....όλα εκτός της οικογένειας....Αυτή πάντα είναι η κορυφή των προτεραιοτήτων...

Όμως πως γίνεται και συχνά έχω την εντύπωση πως κάτι παραπάνω μπορώ να δώσω και δεν το προλαβαίνω??Κάθε βράδυ ,όπου κι αν έχουμε πάει,ότι κι αν έχουμε κάνει,μόνοι ή με παρέα,σπίτι ή έξω,μόλις μένουμε οι τρεις μας (το παλικάρι μας και μεις),κάνουμε πράγματα αγαπημένης ρουτίνας...

Θα πούμε όσα δεν μπορέσαμε νωρίτερα,θα πιούμε κάτι,θα δούμε έστω και για λίγο (όσο επιτρέπει και η νύστα μας) προγράμματα που μας αρέσουν από κοινού...dvd κλπ..ή απλά θα χαζέψουμε λιγάκι το νανουριστικό κουτί...(τι μουσικούλες,βαλεριάνες και χαζά...το υπνωτικό αυτό δεν υπάρχει)..Κι αφού ο αντρούλης μου αποκοιμηθεί (συνήθως πρώτος,γιατί πόσο να βαστάξει ο άνθρωπος) ο νεαρός της οικογένειας ασχολείται με τα δικά του.....κι εγώ...χαλαρώνω με το laptop αγκαλιά... κάνω ανασκόπηση της ημέρας που τελείωσε και  ψιλοοργανώνω νοερά,την επόμενη που θάρθει(Θεού θέλοντος)...

Χαλιέμαι όταν αντιληφθώ πως κάποια απ αυτά που προγραμμάτισα δεν τα πραγματοποίησα...χαίρομαι για όσα τελικά τα έφερα σε πέρας.....και πάάάντα σχεδόν ρωτάω τον εαυτό μου...είσαι ικανοποιημένη???Χμμμ........δεν είμαι αχάριστη..αλλά όλο και κάτι θα βρω για να πω.....μπορούσες και καλύτερα....Αυτό το θεματάκι μου ,το αναλύω και το ξανααναλύω......Δεν μου αρέσει να αναβάλω για αύριο ότι μπορούσα να κάνω σήμερα..Εντάξει ,ξέρω πως για να ετοιμάσω το blogo σπιτάκι μου ήθελα χρόνο.....και έτσι κι αλλιώς έκανα κάτι που με ευχαρίστησε αφάνταστα.....αλλά,να μην προλάβω να κάνω το γλυκάκι που είχα υποσχεθεί??να μην φρεσκάρω τα νυχάκια μου??(είμαστε και κοκέτες να πάρει η ευχή)...να μην πάω να τελειώσω μια υποχρέωση της δουλειάς(που ναι μεν δεν επείγει,αλλά σκόπευα σήμερα να την καθαρίσω??)......Και αναρωτιέμαι.....άραγε έχουν κι άλλες τις ανάλογες τύψεις κι ενοχές??Η εγώ είμαι το πυροβολημένο??

Και αυτό που με ενοχλεί είναι  ότι αφήνοντας κάτι τώρα....θα έχω να κάνω μαζεμένα πράγματα ύστερα....Και άντε τρέχα μετά...και οι ώρες να μην φτάνουν κι ας είναι 24....Δύσκολο το ωράριο μιας γυναίκας....Είναι ωράριο χωρίς όριο.....με full time job και  σε όλα τα πόστα.....με όλες τις γκάμες δραστηριοτήτων....πιάσε από το πιο απλό,μέχρι το πιο περίπλοκο....

Είναι όμως και μοναδική η χάρη που τα καταφέρνουμε.....κι ας γινόμαστε χίλια κομμάτια σε χίλιες μεριές.....Να κάτι τέτοιο που θα πάθω κι εγώ αύριο με το που θα ξημερώσει με το καλό η καινούρια μέρα.........

Αυτό που καθημερινά θα συζητάω μαζί σας ...κάθε φορά και για κάτι άλλο......και κάτι διαφορετικό....

Προς το παρόν....ώρα για νάνι......γιατί στάνταρ προβλέπω να σκουντουφλάω η άυπνη  και στην αυριανή βραδυνή ανασκόπηση να παραπονιέμαι και να μουρμουριάζω και να αυτομαλώνομαι......

Καλό ξημέρωμα σε όλους μας!!!!!Και όνειρα ξεκούραστα!!!!!!